Ο Μικρός Πρίγκιπας

Από καιρό ήθελα να ανεβάσω ένα θέμα για το Μικρό Πρίγκιπα, το κλασσικό αριστούργημα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, από τότε που ήμουν μικρή... μέχρι σήμερα.

Ακολουθούν μερικά από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα.

"Υπάρχει ένα λουλούδι... νομίζω ότι με έχει εξημερώσει..."

"Δεν είμαι εξημερωμένη".

"Α! συγνώμη" έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Αλλά μετά από σκέψη πρόσθεσε: "Τι σημαίνει "εξημερώνω;"

"Είναι κάτι πολύ ξεχασμένο", είπε η αλεπού. "Σημαίνει δημιουργώ δεσμούς".

"Δημιουργώ δεσμούς;"

"Βέβαια", είπε η αλεπού.

"Εξημέρωσέ με" είπε η αλεπού.

"Αν μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα 'ναι σα φωτισμένη απ' τον ήλιο. Θ' αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων πού θα 'ναι διαφορετικός απ' όλους τους άλλους. Τ' άλλα βήματα με κάνουν να ξαναγυρνώ κάτω απ' τη γη. Τα δικά σου θα με καλούν σα μουσική να βγω απ' την υπόγεια φωλιά μου. Και μετά, κοίτα! Βλέπεις εκεί κάτω τους κάμπους με το στάρι; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Το στάρι εμένα μου είναι άχρηστο. Οι κάμποι του σταριού δεν μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι θλιβερό. Αλλά έχεις μαλλιά χρυσαφιά. Έτσι θα 'ναι θαυμάσια, αν μ' εξημερώσεις! Το στάρι, που είναι χρυσαφί, θα με κάνει να σε θυμάμαι. Και θα μ' αρέσει ν' ακούω τον άνεμο στα στάρια..."

Η αλεπού σώπασε καί κοίταξε για πολύ το μικρό πρίγκιπα: "Σε παρακαλώ ...εξημέρωσέ με!", είπε.

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού.

Κι όταν πλησίασε η ώρα της αναχώρησης: "Α!" είπε η αλεπού... "θα κλάψω".

"Εσύ φταις", είπε ο μικρός πρίγκιπας, "εγώ δεν ήθελα καθόλου το κακό σου, αλλά θέλησες να σ' εξημερώσω".

"Ναι σίγουρα", είπε η αλεπού.

"Αλλά θα κλάψεις!", είπε ο μικρός πρίγκιπας.

"Ναι σίγουρα", είπε η αλεπού.

"Τότε δεν κερδίζεις τίποτα!"

"Κερδίζω", είπε η αλεπού, "εξ αιτίας του χρώματος που έχει το στάρι."

Φαντάζομαι ότι δεν τελείωσε.

Συνεχίζεται...

Τι πάει να πει "εξημερώνω";

-Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Σημαίνει "δημιουργώ δεσμούς..."

-Δημιουργώ δεσμούς;

-Βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγόρι ολόιδιο με τα αλλά εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι. Και ούτε εσύ με χρειάζεσαι. Για σένα δεν είμαι παρά μόνο μια αλεπού ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως μ' εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα ο μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο..

-Αρχίζω να καταλαβαίνω ,είπε ο μικρός πρίγκιπας. Ξέρω ένα λουλούδι, νομίζω πως με εξημέρωσε…

-Σε παρακαλώ.. εξημέρωσε με.

-Το θέλω μα δεν έχω χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πράγματα να γνωρίσω.

-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα από τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλούν φίλους , οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις έναν φίλο, εξημέρωσε με.

-Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου κι εσύ δεν θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά... Θα ήταν καλύτερα να ερχόσουν την ίδια ώρα πάντα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα στις τέσσερις τ’ απόγευμα, από τις τρεις θ΄ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ΄ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δεν θα ξέρω πότε να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…

ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΜΑΡΙΟΣ

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ - 2005

Αν χωρούσα κι εγώ
στο μικρό σου πλανήτη
αν ζητούσες να 'ρθω
να μην σ' έχει η λύπη

Τον παλιό μου εαυτό
θα τον άφηνα πίσω
τον κρυμμένο ουρανό
της καρδιάς σου να ζήσω

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκιπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Αν ζητούσες να 'ρθω
στο μικρό σου τ' αστέρι
αν μπορούσα να δω
της ψυχής σου τα μέρη

Θα νικούσα το εγώ
που εδώ με κρατάει
έναν κόσμο να βρω
και τους δυο να χωράει

Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκιπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου

Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγόρι ολόιδιο με τα αλλά εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι. Και ούτε εσύ με χρειάζεσαι. Για σένα δεν είμαι παρά μόνο μια αλεπού ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως μ' εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα ο μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο..

Το παραμύθι είναι και για μεγάλα παιδιά.

Nostos έγραψε:

Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγόρι ολόιδιο με τα αλλά εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι. Και ούτε εσύ με χρειάζεσαι. Για σένα δεν είμαι παρά μόνο μια αλεπού ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως μ' εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα ο μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο..

Το παραμύθι είναι και για μεγάλα παιδιά.

Έτσι ακριβώς Nostos.

Μήπως τελικά τα μεγάλα παιδιά έχουν περισσότερη ανάγκη (από τα μικρά παιδιά) να ακούν τέτοιου είδους παραμύθια;

Χμ... σίγουρα πάντως έχουν πολλά να μάθουν.

Θα συνεχίσω με περισσότερα αποσπάσματα αύριο.

"Ο χρόνος που έχασες για το τριαντάφυλλό σου αυτός είναι που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό."

"Ο χρόνος πού έχασα για το τριαντάφυλλό μου...", έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

"Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια", είπε η αλεπού. "Αλλά εσύ δεν πρέπει να το ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος γι' αυτό που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου..."

"Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου", επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

"Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις ότι το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο, θα ξανάρθεις να μ' αποχαιρετήσεις, κι εγώ θα σου χαρίσω ένα μυστικό."

-Για κείνους που ταξιδεύουν τα αστέρια, είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Εσύ θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει…

-Τι θέλεις να πεις;

-Αφού εγώ θα 'μια σε ένα από αυτά, κι αφού θα γελάω σε ένα από αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τα’ αστέρια. Και γέλασε πάλι. Κι όταν θα έχεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγοριέται κανείς), θα είσαι ευχαριστημένος που μ’ έχεις γνωρίσει. Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θα ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση… και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε εσύ θα τους λες:

"Ναι, τα αστέρια με κάνουν να γελάω!" και θα σε περνάνε για τρελό.

Selenite, έχεις διαβάσει Gaarder;

Admin έγραψε:Selenite, έχεις διαβάσει Gaarder;

Όχι.

Για πες...

Απλά βρίσκω κάποια κοινά στοιχεία.